ښاغلي رحمت شاه سائل صیب

 

غزل

که اوچ سپیره خزان وي که ګلونه د شړشم وي 

 موسم خو چې هر څه وي بې جانانه جهنم وي

 فن دا سې چې حسین وي، پکښې زړۀ وي ، پکښې روح وي

 چې زړۀ وي چې مئین وي، پکښې درد وي پکښې غم وي 

 فنکار غواړي تراشل غواړي، د خیال د روح په ګوتو 

 د هر شډل بډل کانړي دننه یو صنم وي 

 زما د بنړو اوښکې په ګلاب شونډو کښې واخلي

 چې دلته وي نو اوښکې وي چې هلته وي شبنم وي

 ژوندون خپله د ځان سره راوړې هنګامې دي 

 په یو وخت به سندرې وي په بل وخت به ماتم وي

 اے زړۀ حسن سپرلے هم وي، خو دشت او بیابان هم 

 د ګل سوريې به هم وي ، دلمبې سوریې به هم وي

 غمونه د جانان ، لوئے که واړۀ وي سړے وژني

 نه یو د یو نه کم وي ، او نه بل د بل نه کم وي

 چې ستوري او سپوږمئ سره همدم او هم قدم وي 

 سائله نو د تورې شپې په غولي به ماتم وي

ښاغلي رحمت شاه سائل صیب