#وصیـت#
چې خازې شنې مې پۀ قبــر وي ولاړې
کۀ غــــلام مـــړ ووم راځئ توکړئ پرې لاړې
کۀ پۀ خپلــو وینـــــو نۀ ووم لمبېــــدلے
پۀ ما مۀ پلیتـــــــوئ دَ جومات غــــاړې
چې قطـرې قطـرې مې فوځ دَ دُښمـن نۀ کا
مورې ما پسې پۀ کوم مخ به تۀ ژاړې
یا به دا بې ننګــه ملک باغِ عـدن کړم
یا به کړم دَ پُښتنـــــــو کوڅې ویجاړې
دا څلور شعرونه دَ " پُښتون " دَ جبین خالونه دي (حسرت)
دَ #لټون# نه انتخاب صفحه نمبر۶
#دَ_غني_خان_بابا_اتۀویشتم_تلين
#RememberingGhaniKhan #15March1996
ایک تبصرہ شائع کریں