داسې د نازه ځې په سر ختلې چرته هوا
څۀ خو سلام کلام کوه د مينې ور ته هوا
بيا ستا د لورى د راتلو د انتظاره مخکښې
زما نه مخکښې رسېدلې وه سحر ته هوا
چې هر کلى له ګلدسته په لاس زۀ ورشم اول
زۀ وايم کۀ راشى د ګلزاره دې سنګر ته هوا
زۀ به روژه ماتوم په جام د خپل جانان د ديدن
ځان سره يې راوله ميلې له د اختر ته هوا
هغه په سوړ اسويلى دهار د خپلې تورې ښکل کړۀ
چې ډېره ګرانه پرېوتله سکندر ته هوا
نۀ هغه چړ په غرۀ کښې نۀ هغه نختر شته هوا
څۀ زمزمه کړمه خپل زړۀ او خپل ځيګر ته هوا
ډېره موده وشوه زمونږ زمکې خندلى نۀ دى
تۀ يې راته وتر کړه د سرو ګلونو کر ته هوا
د مينې بې د رقابته څۀ حاجت څۀ معنا
ما او رقيب په دې نسبت پرې نۀ ږدې شر ته هوا
بيابان وسو کۀ د غرۀ د سره خېژى لوګے
الله دې خېر کړى بيرته لاړه سمندر ته هوا
بيا په هغې کوڅۀ راستون شو حرامان حرامان
خدائے خبر څۀ ووې د ځانه مرور ته هوا
هوا خو ژوند دے، هوا تۀ ئې هوا زۀ ګل مينې
هر وخت تياره خپل خپل کار خپل خپل هنر ته هوا
شمس القمر اندېش
ایک تبصرہ شائع کریں