غزل
خو یا به تا او یا به ما کوله
نوره د مینې کیسه چا کوله
که د حالاتو سترګې هر څنګه وې
ما د ارمان سره وفا کوله
واعظه خلاص شوې د ایمانه پکې
په محبت کښې دې ریا کوله
ما به د شنو خالونو رنګ ورکوو
زما د زړه داغ به رڼا کوله
د هغه مخ د حیا سره داسې وو
ما څه چې ګل به ترې حیا کوله
د ګاونډي خوب يې د خدایه غوښته
اشنا د خپله کوره غلا کوله
ما د وړو بچو ژړا ژړله
د کوټې هر لرګي ټقا کوله
هغه شپه رنګ د میکدې بدل و
هغه شپه ستا خبره چا کوله
خدایه چې هغه خلک څنګه خلک وو
چا چې به مینه په رښتیا کوله
زما د زړه هغه ور پورې نه شو
هغه چې تا به پکې تا کوله
صابره! ودې لیدو پوهه شولې
تا به په غم پورې خندا کوله
صاحب شاه صابر
ایک تبصرہ شائع کریں