غزل
په کور کښې به دې کېږدمه سمبال به دې ساتم
اے زړه! که ستا رضا وي نو لږ خيال به دې ساتم
ته ځې خو نه د ځانه سره مه وړه نښانې
تصوير او لونګين ګوتمه رومال به دې ساتم
ښې نه ښکاري د وخت د نېزه والو ارادې
تنديه! نو تر کومه پورې ډال به دې ساتم
سنګار له خو دې نه ساتم سنګر له به دې وړم
ټوپکه ! د ملګري په مثال به دې ساتم
جونګړې ته مې وې چې ورانوي دې يو سړے
چې ور به دې ساتمه که دېوال به دې ساتم
انکار ته خو مې هم نه راجوړېږي کنه خله
اقباله! خو په طمع د وصال به دې ساتم
ایک تبصرہ شائع کریں