غزل _ صاحب شاه صاؔبر
قامتونه قيامتونه _ ۳۵، ۳۶
وږے تږے وي رنځور وي لېونے وي
زمونږ غم څه د غريب سړي بچے وي
سړے څنګ سړي خورو ته سړے پرېږدي
په سړي خو به خوږېږي چې سړے وي
د شکست حوصله نه لرم پښتون يم
مقابل که مې زنځير وي که زمرے وي
خو! چې څه د مينې خوږ لري په زړه کې
په ما ګران وي که د غرونو لېونے وي
که د کور د دړد د دوړو نه راپټ شو
خو! په ښار کې د غم لړې وي لوګے وي
د زخمونو جامې واغوندئ چې ورشو
لېونو په مېخانه کې به سپرلے وي
ستا د غم د غنو سررې په سر ګرځي
ستا صاؔبر به د رقيب د زړه ازغے وي
ارواښاد صاحب شاه صاؔبر
صاحب شاه صاؔبر
د پښتو ننګيالۍ
پښتو ادب
پښتو پالنه
روح یې ښاد او په ګور یی رنا شه
#remeberingsahibshahsabir
Post a Comment