محبت دې یم راوستی انتها ته
داوبو پسې روان یمه سحرا ته
راستنه شه ژوندون نه غواړم له خدایه
اوازونه اوس کوم خپلې دعا ته!
څوک راووځي وایي اوس له کوره ووت
زه چې کله هم ورغلی یمه چا ته
چې خبرشوم له دونیا مې وو تاو کړي
دیوالونه مې کول خپلې کلا ته
یوتصویر دی خو له فریم نه به یې راباسم
یو سړی قبر نه چغې وهي ما ته
خلاصولی یې په خپله هم زه نه شم
داسې ګنډه مې ورکړې ده سودا ته
موده وشوه پریشان یمه باقره !
دخندا نه پاتې شوی یم ژړا ته
Post a Comment