غزل
وخته تا لېمۀ کړم تا نظر کړمه
ډوب دې د ښکلا پۀ سمندر کړمه
خپل يقين مې تورو شپو ته بوتلمه
ستا حوصلې پړق لکه د نمر کړمه
ستا سره پۀ څنګ کښې بېش بها وؤمه
ستا نه جدائۍ د خاورو غر کړمه
اوس مې د يو غم نه سترګه نۀ سوزي
عشقه زۀ دې څومره زوره ور کړمه
ستا د مينې ډېر شکر ګزار يمه
زۀ زمان دې ستورے د سحر کړمه
Post a Comment