پام شي نو بیا یې خبره داسې زړه کې ناسته وي چې تقابل خو لا څه چې انکار ترې هم نشي کولای:
څنګ روغانی ترې مسلمان پاتې شو
جوړ په دې کلي کې مفتي نشته
د روغاني د شاعرۍ یوه مهمه ځانګړنه داده چې پر الفاظو بوج نه راولي، داسې ساده یې کاروي چې مکوه پوښتنه. خو مهارت یې دادی چې همدا ساده خبرې یې شعاري رنګ نه لري، بلکې شعري خواږه لري:
څومره چي يې غوښې روغانيه خوري
دومره ورته قام خپل قائدين وايي
روغاني، د خپلې ټولنې له ځینو منل شویو خو ناوړه دودونو هم سرکشي کوي، خو په خوندور انداز. وګورئ، بدل اخیستل زموږ د ټولنې یو منل شوی اصل دی او حتی بدل اخیستلو ته خلک هڅول کیږي، بدل اخیستونکي غیرتي او نارینه ګڼل کیږي؛ خو روغاني بابا پر دې دود پښه ږدي او وايي:
نور به د بد جواب په ښه كوومه
زما نه هره ورځ نرتوب نه كېږي
او په اخره کې د مرحوم روغاني هغه بیت د حسن اختتام لپاره رانقلوم چې زموږ د نیمې پیړۍ غمیزه پکې راټوله ده. هغه غمیزه چې همداسې روانه ده او هیڅ د پای ته رسیدو اټکل یې نه کیږي:
تۀ چې پوهېږې ناپوهۍ به دې کانې کړې وي
د ورور د وينو څښو نه وروستو کۀ هوښيار شې نو څۀ
بس، په دې دعا چې دغه شان خلک مخکې له دې چې د ورور وینه وڅښي، هوښیار شي.
د سوات د دې خوش الحانه بلبل ګور دې له نوره ډک اوسي.
نعمان دوست
Post a Comment