څه د دردونو لېوني بادونه ولګېده
ستا د بڼو سره مې بیا زخمونه ولګېده
ما د کلونو لار په دوه قدمه ووهله
ستا په یو دوه قدمه لار ګولونه ولګېده
چې د وجود وینه مې ټوله مینه مینه شوله
په زړه مې خدے خبر د چا لاسونه ولګېده
دنیا که هرڅو محبت د کفر څلے ګڼو
خو په دې څلي د دنیا سرونه ولګېده
په هغه خاوره د نفرت فصلونه،نه ټوکېږي
په کمه خاوره چې زمونږه پلونه ولګېده
اوس دې د زړه درزا زما دزړه خبرې کوي
ستا په بې غمه زړه زما غمونه ولګېده
ما د وفا سترګې په یو محفل کې ټیټې نه کړې
که په لمن مې د دنیا داغونه ولګېده
صابره! مونږ خو لا د یوبل لوګي شوي نه یو
په رقیبانو خامخا اورونه ولګېده
صاحب شاه صابر
Post a Comment