چرته چې د مينې هوا نشته دی
اورشته خو شغله د رڼا نشته دی
گل مې ستايه ځان مې په گل نه ستايه
دې کښې څه روا نا روا نشته دی
کومه بلا نشته په ښارونو کښې
دې ځنگل کښې کومه ښکلا نشته دی
برخه کښې د مينې په تندي شوله
ياره ټول ستا ده زما نشته دی
مينه کوه، مينه کوه ، مينه يار
دغه کښې بېگاه او سبا نشته دی
Post a Comment