غزل
پروا نشته ستا غمونه كه مې زړه خوري
پښتون كور خو تل ښاغلي مېلمانه خوري
خلك وايي ښكلي سم سړي خواره دي
زه خو وايم ما دې وخوري، خو ما نه خوري
وايه وايه ستا خبرې خو سندرې
خداى وهلي رقيبان راله مازغه خوري
په سپرلي كښې هم ازغي زموږ خوراك دي
بولهوس پكې د ګل د شونډو سره خوري
صادق هسې ويلي نه شو په ځوانۍ كې
تاته هيڅ ويلى شي ځانله زړه خوري
Post a Comment