غزل
چې زما مينه ستا پــه كـار نه راځي
ماله جــــــــانانه! بلــــه لار نه راځي
زما د زړه په چينه خـــوله دې كېږدي
كه ميخانه كې د چــــــا وار نه راځي
د پوهو سترګو مې تـــا لوست ونه كړ
ماله په خوله چـــل د اظهار نه راځي
د لېونو هوښيـــــــــــــــــاري هم ومنه
په مېرو ګرځي، خو په ښار نه راځي
د فن د خرڅ هنـــــــر مو زده نه كړلو
د دغې ګټــــــــــــې كاروبار نه راځي
ګـــــران د سپرلي زخم په څه وګنډي
چـې يې په لاس د زلفو تار نه راځي
Post a Comment